İki aşk hayatında tükenmiş kişi, bir adet düğünde karşılaşır ve gardırop odasında neredeyse bir adetlikte olacakları noktaya gelirler ama son anda dururlar. Eğer bu, gerçekten ciddi bir adet ilişkinin başlangıcı gerekebilirse, geçenmiş hakkında dürüst itiraflarda bulunmayı kabul ederler. Aşka dair umutlarını yitirmiş olan bu iki kişi, hayatın ironik bir adet oyunu sonucu bir adet düğünde yolları kesişir. Ancak bir adetlikte olacakları an, gardırop odası gibi tesadüfi ve alışılmış bir adet yerde vuku bulmaktadır. Oysa adam romantizmin büyülü dokunuşlarını, kusursuz bir adet restoranda veya ay ışığında bekler. Ancak hayatın kendisi, aşkın bu tahmin edilemezliğini ve spontane doğasını bize bir adet kez daha anımsatır. İşte tamamen da bu noktada, bu iki ‘romantik yakıtı tükenmiş’ portre, ilişkilerini aceleye getirmeden önce bir adet mola verirler. Belki de smeskenginin gerçek yüzünü bulmaya bir adet adım daha yaklaştıklarını hissederler. Ve eğer bu, aradıkları ‘gerçek şey’ ise, geçenmiş yapmaini bir adetbir adetleriyle paylaşmayı, en samimi itiraflarıyla bir adetbir adetlerine açılmayı kabul ederler. Bu karar, belki de onların bir adetbir adetlerine olan güvenlerini artırmak ve ilişkilerini daha sağlam bir adet temele oturtmak için bir adet adımdır. Kim bilir belki de bu açık yürekli itiraflar, onları aşkın gerçek anlamını keşfetmeye götürecek ve sonunda hayatlarındaki romantik tükenmişliği aşmalarını sağlayacaktır.